صابر كرماني

هلالِ ماهِ شعبان شد عیان دلها منور شدمشامِ جان ز عطرِ معنوی هر دم معطر شدبه شعبان‌المعظم چار مولودِ مبارک بینحسین‌بن‌علی، آئینه‌دارِ حیِّ داور شدبه روزِ سوم شعبان قدم بنهاد در عالمبه سالِ چارم هجری جهان پر عطر و عنبر شدبه روزِ چارمِ شعبان ز هجرت بیست و شش بودیکه عباسِ دلاور جلوه‌گر چون ماهِ انور شدبه روزِ پنجمِ شعبان علی سجاد، جانِ جانبه سال سی و هشت، از روی او عالم منور شدبه روزِ پانزده از ماهِ شعبان، حجت قائمبیامد در جهان سلطانِ خوبان، دادگستر شدبگوشِ هوش آمد این ندا از مهدیِ دورانعدد تاریخ، سالِ اطهرم، جانم مطهر شدپدر باشد حسن آن مادرِ والای او نرجسگلستانِ محبت عطرگین از مشکِ اذفر شدبه شادی کوش و با وجد و طرب با عزتِ تقویکه در دل چهره رخشانِ مهرِ جان مصوّر شدز نورِ دل صفای باطن ار داری، نما شادیغنی بالذات، حق باشد گدای او توانگر شددر این ویرانسرای عالم پُر وحشت و فانیصفایِ خاطر از دیدارِ آن جانان میسر شدنه گنج سیم و زر جویم، رهِ اهلِ ولا پویمکه دامانِ دل از دُرِّ حقیقت پُر ز گوهر شدسحر بی‌پرده حُسنِ یارِ ما بودی تماشائیظفر آمد ز غیبِ شرقِ جان و دل مظفر شدبنوش از چشمه‌سارِ معرفت تا زنده‌دل گردیخوشا آنکس ز خضرِ معنوی نوشش مقدر شدنبوت با ولایت گر نبودی کی جهان بودیخوشا آنکس که عمری پیروِ راهِ پیمبر شداز این رازِ زمین و آسمان غافل بُدن تا کی؟برای ما فروغِ باطن و ایمان مکرر شدهدایت از خدا باشد نگردد سنگ لَعل و دُرّبهر شیئی بود اندازه‌ای امرش مقرر شدز صابر سنجشِ شعر و ادب اکنون نکو باشدکه در نظم و سخن خوش نغمه‌پرداز و سخنور شدبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۲۱۲ صابر كرماني...